Bir nehir gibi yorgun
Umarsýz yol almaktýr yaþamak dedikleri
Hýrçýn rüzgarlar beni sürüklerken meçhule
Yalanlarla hüzünlerle savrulmak bu nehirde
Bil ki acýlar örseler yüreði
Karanlýk gece deðil yaþamýn ta kendi
Korkar ellerim tutmaz ellerini
Sanma umutsuzdur kaçar bu deli
Rüzgara inat ve yaþamak
Umutla bir baþýna